اَلحَمَّد توں لے کے وَالنَّاس تائیں
تیرے علم نوں ربِ کریم چُماں
چُماں سنگِ اسود، کہ غلافِ کعبہ
ہووئے پہنچ تے عرشِ عظیم چُماں
چُماں نقش تیرے جِدھر نظر آون
یا فیر روضہِ دُرِ یتیم چُماں
چلو پُچھئیے چل کے عالماں نوں
پہلاں الف چُماں کے میم چُماں
کرسی عرش اُتے، بوریا فرش اُتے
چھڈ بوریا کیوں عَلِّیِ العَظِیم چُماں
جنہے آن کے خُلق دا درس دِتا
کیوں نا اوس دی طبعِ عظیم چُماں
جس میم نے الف دے بھید کھولے
میرا دل کیہندا پہلاں میم چُماں۔